Armoede en tevreden zijn

Jeetje....wat een dag! Zo ontzettend veel indrukken opgedaan! We werden om 9 uur opgehaald door Harry, onze gids voor vandaag. Samen met 5 andere Nederlanders gaan we vandaag de Village Tour doen. We rijden eerst over de ontzettend drukke weg naar een markt. Er rijden veel auto's, wat brommers en fietsen en er lopen overal mensen en dieren (koeien en geiten). Het is één grote chaos! Aan kant van de weg hebben mensen hun handelswaar uitgestald. Soms in een soort schuurtje, soms op een tafel of gewoon een doek. Bizar! Bij de markt stoppen we om lolly's, appels en een baal rijst te kopen. Allemaal voor de bezoekjes van vandaag.

We laden de boodschappen in de bus en rijden verder. We gaan van de verharde weg af en rijden verder over zandpaden. Harry zegt dat we een "free massage" krijgen. Dat klinkt leuk maar hij bedoeld daarmee dat we door de slechte weg ontzettend heen en weer worden geschud.

We komen in het eerste dorpje aan. We worden hartelijk verwelkomd...het hele dorp loopt uit. We delen de lolly's uit aan de kinderen en geven de baal rijst aan de vrouwen. De rijst wordt meteen eerlijk verdeeld. Dan gaan ze muziek maken en wordt er een welkomstdans voor ons gedaan. Uiteraard dansen we zelf ook mee. De kinderen houden onze handen vast en laten niet meer los. Ze zijn erg onder de indruk van Albert zijn klompen en kloppen op het hout. Als ik foto's maak zien de meisjes de foto's van onze 2 oudste kleinkinderen op mijn telefoon. Ze vragen waarom ik ze niet mee heb genomen...ze willen graag met hun spelen.... Ik leg ze uit dat ze in Nederland zijn. De meisjes willen alles over Indy en Finn weten, ze zijn echt geïnteresseerd. Heel lief!

Dan is het tijd om verder te reizen. We worden nogmaals bedankt, krijgen verse sinasappels mee en worden door het hele dorp uitgezwaaid.

We rijden naar het volgende "dorpje". Eigenlijk is dit niet echt een dorpje. Giet woont slechts 1 familie. Opa, oma, kinderen en kleinkinderen. We bekijken de plek waar gekookt wordt. Een overkapping waar een pot op stenen staat met daaronder houtskool. Ze zijn hier de hele middag bezig met koken. Ze verbouwen zelf allerlei groenten. We mogen een kijkje nemen in de moestuin waar de vrouwen en kinderen aan het werk zijn. Nadat we de kinderen lolly's hebben gegeven rijden we weer verder.

Bij het volgende familie bekijken we de put. Terwijl we een demonstratie krijgen van het ophalen van water komt de ezel thuis. De beesten lopen hier vrij rond en gaan zelf op zoek naar eten. Ze komen echter altijd weer thuis om te drinken. Dit gebeurt niet alleen in het binnenland maar ook in de steden. Vandaar dat ook daar allerlei dieren los rondlopen.

Ons volgende bezoek is een schooltje. Het is een ruimte wat door een gammel schotje verdeeld is in 2 "lokalen". Er wordt hier geheel belangeloos les gegeven. Door de overheid wordt hiervoor geen geld gegeven. We hebben voor de kinderen appels, pennen en een voetbal meegenomen.. Ze bedanken ons door een lied voor ons te zingen. Voor we vertrekken gaan we met ons allen op de foto. Met de pocket printer druk ik de foto ter plekke af en geef deze aan de juf. Ze hangt de foto meteen naast het schoolbord.

Via een lokaal marktje waar de vrouwen 's morgens hun waar verkopen ('s middags moeten ze koken voor de familie) en waar het behoorlijk ruikt (stinkt) rijden we naar een mooi plekje om wat te drinken. Vanaf het terras aan de rivier kijken we uit op Senegal, zo dichtbij dat je er naar toe kunt zwemmen.

Onze volgende stop is Paradise Beach. Onderweg geven we elk kind dat we tegenkomen een lolly. Dat gaat de hele dag zo. Het is inmiddels half 4 en we stoppen voor de lunch. We hebben inmiddels ook wel trek! Er is speciaal voor ons een buffet gemaakt met Gambiaanse gerechten. We laten het ons smaken!

Na de gezellige lunch lopen we samen over het strand, even alle indrukken van vandaag verwerken. Alhoewel, daar krijg je niet echt de mogelijkheid voor. Er komen meteen Gambianen op ons af die allemaal onze "friends" zijn. Er is zelfs 1 die vraagt of ik getrouwd ben. Zijn broer is namelijk met een Nederlandse vrouw getrouwd en dat lijkt hem ook wel wat! Als hij doorheeft dat Albert mijn boss-man is vraagt hij of ik thuis aan mijn vriendinnen wil vragen of zij misschien interesse hebben! Bij deze: info via dm! 🤣

Onze laatste stop is de visafslag in Tanji. Ruim van te voren ruik je al dat je dichterbij komt, wat een stank! We parkeren de auto en lopen de aangrenzende markt op. Het is weer ontzettend druk en elk plekje staat volgepakt. Albert maakt een foto maar krijgt meteen een boze vrouw op zijn dak. Ze wil niet op de foto..
We lopen verder naar het water en staan met open mond te kijken. Wat een mensen en boten! De boten zijn allemaal met vrolijke kleuren beschilderd. Sommige mensen staan met kruiwagens te wachten op de vis. Anderen sjouwen de vis van de boten het land op. Weer anderen bieden de vis te koop aan.. Het is een wirwar van mensen en vis!

Omdat de vis natuurlijk niet lang goed blijft in deze hitte wordt een gedeelte meteen gerookt en gedroogd. Ook kopen vrouwen die 's avonds uit het binnenland komen wat vis, stoppen dat in een oude vriezer bij de afslag en halen het de volgende morgen, in alle vroegte, weer op om op hun lokale markt te verkopen. De tijd die ze daarmee kwijt zijn.....
Er lopen 4 meisjes achter ons met verse munt. We kopen een bosje...lekker om aan te ruiken in deze stank! Ik vraag of ik ze op de foto mag zetten, en dat mag! We geven ze onze waterflesjes. Daar zijn ze heel blij mee want die vullen ze en nemen ze mee naar school. Een kinderhand is hier heel gauw gevuld in The Gambia....

Harry, onze gids, brengt ons weer terug naar ons hotel. We zijn allemaal stil in de auto....zoveel indrukken... Het was een indrukwekkende en emotionele dag. We hebben zo ontzettend veel armoede gezien, dat kun je je nauwelijks voorstellen. En toch...de mensen en kinderen die we gezien hebben waren vrolijk en tevreden met wat ze hebben. Ze wilden zelfs met ons delen, we kregen sinasappels van hun bomen en paprika's uit hun moestuinen, terwijl ze zo ontzettend weinig hebben...bijzonder....