Makasutu en eten bij een Gambiaans gezin

3 februari 2020 - Serrekunda, Gambia

Wauw! Wat weer een dag! Opnieuw worden we om 9 uur door de gidsen van Santosu Tours opgehaald. Ditmaal is Alex onze gids, zijn broer onze chauffeur. We gaan met ons viertjes op pad! Vanaf ons hotel rijden we rechtstreeks naar het Makasutu Forest. Ook wel "de jungle" van Gambia genoemd. Onderweg stoppen we enkel even om ijs te halen zodat we onze drankjes koud kunnen houden. Eerst rijden we weer een stuk over de hoofdweg, waar het wederom erg druk is. Om bij het Forest te komen moeten we uiteraard van de hoofdweg af en rijden we verder over een zandweg met 'free massage'. Bij het Makasutu Forest aangekomen regelt Alex een gids en lopen we met ons viertjes het woud in. We gaan eerst met een bootje het water op om door de mangroves heen te varen. Het is hier schitterend! Je hoort alleen vogels en apen.

Na de boottocht lopen we naar de uitkijktoren waar je over het hele woud heen kunt kijken. Het is een prachtig uitzicht! We zien ook het huis van de medicijnman waar de mensen hier liever naar toe gaan dan naar de dokter.

Tijdens onze wandeling door het woud vertelt onze gids ons alles over de bomen. Welke bladeren ze gebruiken als pijnbestrijding en van welke ze energiedrankjes maken. Van welke boom ze het "bloed" gebruiken als verf en welke bast gebruikt wordt als luchtverfrisser. Ongelooflijk hoeveel gebruik ze hier maken van de natuur! Terwijl de gids aan het vertellen is zien en horen we ineens een hele grote groep wilde bavianen aankomen. Wat fantastisch om te zien! Ze zijn echt vlakbij en we kunnen ze bijna aanraken!

Als we bijna aan het eind van de wandeling zijn krijgen we een demonstratie van het tappen van palmboomwijn. Albert probeert op dezelfde bijzondere manier ook een stukje de palmboom in te klimmen. Dat gaat hem best goed af! Natuurlijk mogen we wat van het sap van de palmboom proeven. De smaak is heel apart...

Als we verder willen lopen ziet Albert ineens iets. Hij vraagt of de 'palmboomman' daar misschien woont. Inderdaad, de man woont daar in het woud en we mogen de woning even bekijken. Als we dichterbij komen schrikken we...het is slechts een klein hutje... een aflopend dak van bladeren op palen...geen muur of deur...niets op de grond....gewoon een hutje... Onze gids vertelt dat de man hier samen met zijn vrouw en kinderen woont. Bizar. Ik vraag of ik een foto van het "huisje" mag maken. Dat mag. Als ik de gids probeer uit te leggen dat ik het lastig vind om een foto te maken omdat ik niet weet hoe de palmboomman zich hierbij voelt, schiet ik vol...gelukkig ziet de palmboomman niet dat ik tegen mijn tranen moet vechten...

Na een wandeling over een kleine craftmarket, waar we demonstraties krijgen en elk "winkeltje" naar binnen moeten om de waar te bekijken rijden we naar de compound van een Gambiaans gezin. Het is het gezin van de zus van onze gids Alex. We worden hier, zoals overal, heel gastvrij en hartelijk ontvangen. We gaan het huisje, wat meer op een schuurtje lijkt, binnen en staan meteen in de woonkamer. We worden uitgenodigd om op het bankstel plaats te nemen. De vrouw des huizes heeft voor ons een typisch Gambiaanse maaltijd gekookt: witte rijst met zelfgemaakte pindasaus en kip. Het gerecht ligt op een grote schaal op tafel en we krijgen allemaal een lepel. Borden zijn niet nodig want we eten allemaal rechtstreeks van de schaal.

Het eten is pittig, maar erg lekker. Albert is er wat minder van gecharmeerd maar eet beleefd mee. Na het eten krijgen we van zoon Ousainou een rondleiding door het huis. Er zijn buiten de woonkamer alleen nog 2 slaapkamers in het huis. Het plafond van de ene slaapkamer ligt er voor de helft uit. Op de grond liggen stukjes zijl, wel 10 verschillende soorten. Geen behang of verf op de muur... In de slaapkamer van moeders hangen foto's van de hele familie. Bij elke foto wordt ons verteld wie het is. Vanuit deze slaapkamer loop je meteen naar buiten waar de "badkamer" is. Eigenlijk zijn het alleen maar 3 muurtjes. De emmer water om je mee te kunnen wassen moet aan de andere kant van het huis worden gehaald waar de enige kraan is. Deze kraan heeft de familie dankzij de goedheid van de overburen. Deze mensen hebben namelijk een pomp en een watertank waar ze de familie ook op aan hebben gesloten. Sharing is het motto in The Gambia!

Naast de "badkamer" is er buiten nog een klein hokje waar de keuken is. Ook dit klinkt meer dan dat het is. Er liggen wat stenen op de vloer met houtskool waar 2 pannen op staan. Wederom ongelooflijk....

Na de rondleiding drinken we met de familie thee. Het thee zetten lijkt een heel ritueel en is een echt sociaal gebeuren. De thee wordt van bladeren gezet en wordt steeds van het ene glas in het andere en weer terug geschonken. Als het afgekoeld is wordt het opnieuw warm gemaakt (op houtskool) en krijgen we een glaasje.

Ousainou wil ons nog een stukje van de buurt laten zien. Eerst lopen we even de tuin van de overburen binnen om de watertank te bekijken. Daarna lopen we door naar de school en de kerk. Het valt me op dat het "schoolplein" één grote zandvlakte is met een stapel bouwstenen....geen schommel of andere speelattributen....helemaal niets... We kijken door het raam van een kleuterklas (waar geen glas in zit) naar binnen. Ik zie dezelfde tekeningen en "werkjes" als bij de kleuterklassen in Nederland. Dan kijk ik weer naar het schoolplein wat in niets lijkt op het schoolplein bij ons...en weer moet ik vechten tegen de tranen...het is zo'n dag 🙈

We lopen terug naar het huis waar onze gids en de chauffeur nog zitten met de rest van de familie en vrienden. Het is tijd om afscheid te nemen. Deze familie, die eigenlijk totaal niets heeft, maar ons toch zo gastvrij heeft ontvangen en het huis voor ons heeft opengesteld, heeft ons geraakt. We hebben deze mensen pas een paar uur geleden leren kennen en toch is het afscheid emotioneel.

We worden weer naar ons hotel teruggebracht. De mannen van Santosu Tours (allemaal van dezelfde familie) hebben ons tijdens de excursies indrukwekkende en mooie dingen laten zien. We besluiten om hen een extra bedrag te geven en geven daarbij aan dat ze het onder de familie moeten delen. Ze vinden het veel te veel maar zijn erg dankbaar. Na een heleboel knuffels nemen we, weer emotioneel (stelletje jankerds vandaag), afscheid. Wat weer een dag vol indrukken!

Foto’s

9 Reacties

  1. Greetje.leeuwerke:
    3 februari 2020
    Geweldig om te lezen en zeer indrukwekkend. 😘😘
  2. Erika Koehoorn:
    3 februari 2020
    😘😘
  3. Rennet:
    3 februari 2020
    Snap je jank dag hahaha, maar wat een ervaring en dan zitten wij wel eens te zeuren pffff, geniet nog samen xxx
  4. Erika Koehoorn:
    4 februari 2020
    Wij janken altijd heel makkelijk Rennet hè!?🤣😘
  5. Annemieke:
    3 februari 2020
    Wat weer een bijzondere dag... En wat weer veel indrukken... Mooi om mee te mogen lezen
  6. Jolanda Staal:
    3 februari 2020
    Wat een prachtige verhalen iedere keer Erika. Ik check wel vier keer per dag of er alweer een nieuw verhaal is. Heerlijk om zo met je mee te reizen. Ik krijg het gevoel dat ik er zelf bij ben. Geniet er nog even van!
  7. Erika Koehoorn:
    4 februari 2020
    Leuk dat je meeleest en mee reist! Albert wil je daar nog wel een rekening voor sturen! 🤣😘
  8. Marian:
    3 februari 2020
    Poeh! Ja. De verschillen zijn groot. Gelukkig weten zij niet anders. En misschien zelfs op veel vlakken gelukkiger dan wij met onze materialistische instelling. Die gastvrijheid en het delen. Wat kunnen wij daar veel van leren! Ben benieuwd wat jullie morgen weer beleven!
  9. Erika Koehoorn:
    4 februari 2020
    Je hebt helemaal gelijk Marian!